26 Nisan 2011 Salı

Veda

insan böyle zamanlarda çok büyük cümleler kurmak istiyor nedense;
edebiyat kitaplarına not düşülen hikayeler, kapalı gişe oynanan oyunlar gibi büyülü sahneler düşlüyor...

ben;
böyle zamanlarda hiç konuşamam...
ne başroller bana yazılır,ne de "unutulamayan" replikler benim olur...

ben;
her kelimeyi,çizgiyi ve hareketi hatırlarım böyle zamanlarda,
tavanlardaki lekeleri ezberler,halının desenlerini şifrelerim hafızama...

belki de bu yüzden
ardından yazılan satırlarda hep eksik kalırım
penceremdeki kuşlar hep seyyah
herkes borçlu...


hiç kapanmayacak defterlerin hesabını tutanlar gibi,
yüzyıllık tozları beklerim ben
yağmurlar cesetlerimi çürütür...




herhangi bir öykünün kırık bir köşesinde kalabilmek dileğiyle...

hoşçakal

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder